Osioł ze Shreka

Dagi

A cóż takiego się stało, kochana?

Avis

Kay, wmawiaj sobie, że wszystko się ułoży, że Los Ci wynagrodzi. Idiotyczne, ale mnie podnosiło na duchu

Kay

Co się stało, Dagi? W sumie nic takiego, nadal to samo. Ja po prostu nie daje sobie z tym rady, nie potrafię zapanować nad tym uczuciem. Niby jestem pogodzona z prawdą, ale gdzieś tak w głębi duszy dalej leży jakaś nadzieja. A jest ona tak licha, że powinnam trzymać ją pod kloszem.
I zrozumieć nie potrafię, dlaczego. Dlaczego wciąż łapie go na tym, że na mnie patrzy, skoro jest jeszcze ona? Ja tego po prostu nie pojmuję.
Wiem, jak się z tego uwolnić, ale tego nie zrobię, bo on nigdy nie powie mi prosto w oczy, że mnie nienawidzi. Nadal będzie bawił się w te swoje gierki, których zasady zna tylko on, niczego mi nie wyjaśni, zostawiając mnie z miliardem pytań, zaciskających się na skroniach.

D'ark oczywiście na wszystko ma swoje teorie.
- Mówie ci, że z nią chodzi, naprawdę.
- Ta? Bo nie wysłał jej walentynki?

Dagi

Czyli... chodzi o tego Pana Z Ładnymi Oczami, tak?

Kay

Pana O Cudnych Oczach. POCO. Tak, dokładnie tak.

Dagi

POCO. Ciekawy skrót. Zwłaszcza ze spacją w samym środku i znakiem zapytania na końcu.

Avis

oj, a może jeszcze się pogodzicie? Kto wie... dobrze jest żyć nadzieją

Kay

Jasne, oczywiście. Mogę sobie dać spokój. Ale podejrzewam, że musiałabym zamknąć swoje myśli w lochach i wyjechać na drugi koniec świata, żeby nie słyszeć ich jęków, co pewnie i tak dałoby umiarkowane efekty (żeby nie powiedzieć: żadne).
Ja wiem, co powiesz, Dagi. Zdaję sobie sprawę z tego, że to cholernie szczeniacka miłość, kompletnie niedojrzała, blablabla. Ale co z tego?
`Tęskni się tylko za tym, co się już kiedyś miało`. A ja go miałam, miałam przez cały rok na wyciągnięcie ręki. I właśnie dlatego tak kurewsko mi go brakuje. Bo o tym nie da się zapomnieć, ba! ja o tym nie chcę zapominać, bo jak na razie, obok nadziei, tylko wspomnienia jakoś mnie cieszą. Widzisz, tu nie chodzi o te wszystkie tandetne wyznania i trzymanie się za łapki. Nienienie. Tęsknię za tą rutyną. Za rozmawami wieczorem i radosnym paplaniem na matmie. Za pisaniem mu zadań na polski i wysłuchiwaniu półgodzinnych podziękowań albo przepytywaniem z historii.
I ja wiem, wiem. To tylko chłopak. Słyszałam to miliardy razy. Pikuś w tym, że nas łączyła przede wszystkim przyjaźń.

I tak, Avisie. Ja ciągle mam nadzieję Wesoly

Dopisane: W sumie to nie wiem, w co on pogrywa. To wszystko jest jakieś dziwne, za dziwne, zbyt wiele przypadków.
Wchodzę na chmurkę, a chwilę potem zjawia się jego słoneczko. Kilkanaście sekund i widzę, ze przesyła wiadomość. Cześć i standardowe pytania o wtorkowy sprawdzian, potem cisza. Znam to doskonale, bo ja robię dokładnie tak samo. Pytam, wcale nie oczekując odpowiedzi, a potem milknę, bo mam nadzieję, że to on się odezwie.
I wiem, wiem. Powiecie, że ot, po prostu chciał się dowiedzieć, od którego tematu ma się uczyć. Ale tutaj właśnie pojawia się klasyczny przykład mojej naiwnej wiary i prób zachowania stanu normalnego funkcjonowania.

Dagi

Faktycznie, zaprzeczyć się nie da, że to tylko młodzieńcza miłość, ale doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że nie jest łatwo zapomnieć.

Dwa (trzy?) lata temu poznałam chłopaka - widziałam go tylko dwa dni w życiu... chyba o nim pisałam. Bawiliśmy się świetnie przez ten czas, a potem ot, tak, minęło. Ale czasem go sobie wspominam. Nie, nie płaczę, nie tęsknie, nie wzdycham, nie pragnę go znów zobaczyć. Przypominam sobie tylko te wesołe, pełne śmiechu godziny.

Ja sobie przypominam to, co trwało dwa dni... więc cóż ja mogę wiedzieć o tym, co przeżywasz, skoro u Ciebie trwało to rok, a fundamentem była przyjaźń?

Kay

Po prostu mi przejdzie. Albo przejdzie, albo wróci. Zawsze wszystko się jakoś rozwiązuje, chociaż czasem niekoniecznie tak, jakbym tego chciała...

Avis

och, rozumiem jak to musi boleć. Ale czy nie możecie znów się przyjaźnić? Dlaczego to takie nierealne...?
Chociaż dużo zależy od niego. Czy jest dojrzały na taką znajomość?

Kay

Wiesz, Avis, w tym wszystkim umysł pozostał Kay, a Kay wie, że ta cała znajomość jest dla niego zamkniętym rozdziałem. Tak, wiem. Przeczę sobie.

Dagi

Skomplikowana sprawa.

Kay

Mój 10 zmysł podpowiada mi, że coś wisi w powietrzu...

Dagi

...toporek?

A tak na poważnie, to co dokładnie? ; )